โดยการดำน้ำตื้นรอบอุทยานแห่งชาติ Coiba และในอ่าวชิริกีในแปซิฟิกปานามา Guzmánได้เก็บตัวอย่างเนื้อเยื่อจากฉลามโดดเดี่ยว 21 ตัว ทีมวิจัยได้ทำการวิเคราะห์ทางพันธุกรรมกับพวกมัน และพบว่าพวกมันมีความหลากหลายมาก โดยมีความคล้ายคลึงกับประชากรฉลามวาฬที่พบในอ่าวอาหรับ มหาสมุทรอินเดียตะวันตก เม็กซิโก และอ่าวแคลิฟอร์เนีย

ผลลัพธ์เหล่านี้ ซึ่งตีพิมพ์ใน Frontiers in Marine Science ชี้ให้เห็นว่าฉลามวาฬสามารถเดินทางในระยะทางไกล และมาตรการอนุรักษ์ข้ามพรมแดน เช่น ทางเดินใต้ทะเล อาจมีประสิทธิภาพสำหรับการอนุรักษ์สายพันธุ์

"ลองนึกภาพกาตาร์: การเดินทางกว่า 27,000 กิโลเมตรจากปานามาสำหรับสายพันธุ์นี้" กุซมันกล่าว "การเชื่อมต่อที่สังเกตได้นี้ทำให้เราประหลาดใจ โดยเผยให้เห็นความท้าทายทางการเมืองที่แท้จริงในการปกป้องและอนุรักษ์ฉลามวาฬ ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ปัญหาระดับท้องถิ่นหรือระดับภูมิภาคอีกต่อไป แต่เป็นประเด็นระดับโลก"

แม้จะมีขนาดตัวอย่างที่เล็ก แต่การศึกษานี้ทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับการทำความเข้าใจความหลากหลายทางพันธุกรรมและความเชื่อมโยงของประชากรของสายพันธุ์นี้ ซึ่งจำนวนได้ลดลงครึ่งหนึ่งในช่วงสี่สิบปีที่ผ่านมาตามรายงานของสหภาพนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ (IUCN) ข้อมูลประเภทนี้จำเป็นสำหรับการถอดรหัสรูปแบบการย้ายถิ่นของฉลามวาฬ ซึ่งยากต่อการสังเกตโดยตรงในระยะยาว

Diaz-Ferguson กล่าวว่า "ด้วยเอกสารเผยแพร่นี้ เรามีส่วนช่วยในการคลี่คลายการย้ายถิ่นและรูปแบบความเชื่อมโยงทางพันธุกรรมของฉลามวาฬชั่วคราว ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของแปซิฟิกปานามาในฐานะพื้นที่สำคัญสำหรับการเชื่อมต่อของสายพันธุ์" Diaz-Ferguson กล่าวบาคาร่า สมัครบาคาร่า